ක්‍රි.ව. 1505 දි ලන්දේසි ආක්‍රමණයට පෙර ශ්‍රී ලංකාව රාජාණ්ඩුපාලන ඉතිහාසයකට හිමිකම් කියන ලදී. අලිඛිත  සාමාජික හා පරිපුර්ණ නීති පද්ධතියක් අනුව රජවරුන් රට පාලනය කරන ලදී. ධුරාවලියකට අනුව යුක්තිය පසිදලීමේ හා රාජ්‍ය පාලනයේ යෙදුනු නිලධාරීන්ට තම සේවය උදෙසා නිශ්චිත වේතන ගෙවීමක් මෙවකට සිදු නොවීය. එසේ හෙයින් මෙම නිලධාරීන්ගේ සේවයට ගරු කිරිමක් වශයෙක් තුටු පඬුරු පිරිනැමීම රජවරුන්ගේ පොදු සම්ප්‍රදාය විය. මෙය අල්ලස් ලෙස සලකනු නොලැබීය.

භාවිතය මගින් පිටරට නීති පද්ධතියට එක්වු පෘතුග්‍රීසි නීති සංකල්ප හැරුණු විට පැවති නීති පද්ධතිය වෙනස් කිරීමට මෙරට පළමු විදේශික පාලකයන්වු පෘතුග්‍රීසීන් උත්සුක නොවීය. ඔවුනගේ පාලන කාලය තුල පැවති යුක්තිය පසඳලීමේ ක්‍රමය හා පරිපාලන ක්‍රමය ඒ ආකාරයෙන්ම දේශීය නිලධාරීන් හරහා ක්‍රියාත්මක කරන ලදී. පෘතුග්‍රීසින්ට උඩරට රාජධානිය අත්පත් කර ගත නොහැකි වීම හේතුවෙන් රජුගේ රාජ්‍යත්වය ආරක්ෂා වන ලදී. එසේ හෙයින් රටපුරා පැවති නීතිය එසේම ක්‍රියාත්මක කිරීම සිදු වන ලදී.

පෘතුගීසින්ට පසුව මෙරට ආක්‍රමණය කරන ලද ලන්දේසීන් විසින් ලිඛිත නීති වලින් සමන්විත රෝම ලන්දේසි නීතිය මෙරටට හඳුන්වා දෙන ලදී. උඩරට රාජධානිය යටත් කරගත නොහැකිවීම හේතුවෙන් මෙම නීති පද්ධතිය පෘතුග්‍රීසීන් පාලන බලය පැවති පළාත් වලට පමණක් සීමා වු අතර, මුළු රටටම බලපාන ලෙස ක්‍රියාත්මක නොවීය. රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ සේවාවන්හි විශාල වෙනසක් මෙම කාලය තුලදී ද දැක ගත නොහැක.

ක්‍රි.ව. 1796 දී බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයන් මෙරටට පැමිණීමෙන් පසු ක්‍රි.ව. 1855 දී මෙරට බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයට නතු විය. රජයේ අධිකාරිත්වයේ සිට බ්‍රිතාන්‍ය කිරීටයේ නියෝග මත පාලනය වු ප්‍රජාත්‍රාන්ත්‍රික රජයක් බිහි වීමේ සංක්‍රාන්තිය හේතුවෙන් පාලකයන් සහිත රාජ්‍ය සේවාවක් බිහිවිය. යුක්තිය සිඳලීම හා රාජ්‍ය පරිපාලනය සඳහා යුරෝපීය හා දේශීය නිලධාරීන් පත් කරන ලදි. එම අයගේ සේවාවලට අනුරූපව ඔවුනට වේතනයක් ලබාදෙන ලදි. රාජ්‍ය කටයුතු වලට සම්බන්ධිත රාජ්‍ය සේවාවන්හි ස්වභාවය පරිවර්ථනයකට ලක්වන ලදි. එවකට යුරෝපීයයන් විසින් හඳුනා ගන්නා ලද ආකාරයට රාජ්‍ය සේවා සඳහා තුඩු පඬුරු ලබාදීම තවදුරටත් යුක්ති සහගත කල නොහැකි තත්වයක් උදා විය. මෙම තත්වය නීතියෙන් අනුමත ගෙවීම් වලට අමතරව රාජ්‍ය සේවකයෙකු විසින් තුටු පඬුරක් ලබා ගැනීමක් ආරදයක් බවට හඳුනා ගැනීමට පදනම ඇති කරන ලදි. මුළු රටටම බලපාන අකාරයේ  දේශීය නීති පද්ධතියක් බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් හඳුන්වන ලදි. කෙසේ වුවද බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත වල ක්‍රියාත්මක වු ප්‍රතිපත්තිය ලෙස නව නීති හඳුන්වා දෙන තෙක් පැවති නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම හේතුවෙන් කිසිඳු නීතියක් රෝම ලන්දේසි පලපෑම වෙනසකට භාජනය නොවීය මීට ප්‍රතිවිරුද්ධව ඉංග්‍රීසි අපරාධ නීතිය හා ඉංග්‍රීසි නීති පටිපාටිය රාජ්‍ය ආඥා සහ සම්මුතීන් මගින්ද අධිකරණවල භාවිතය මගින්ද මෙරට නීති පද්ධතියට එකතුවීම හේතුවෙන් අපරාධ නීතිය සම්පුර්ණ වෙනසකට භාජනය වන ලදි. 1883 අංක 3 දරණ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහය මගින් අපරාධ කාර්ය පටිපාටි නීතියද 1883 අංක 2 දරණ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය මගින් දණ්ඩ නීතියද පරිපුර්ණ ලිඛිත නීතියක් ලෙස හඳුන්වා දෙන ලදි. මෙය වර්තමාන අපරාධ නීතියේ ආරම්භය විය. අපරාධ යුක්තිය පසදලීමේ යුක්තිය ඉංග්‍රීසි නීති පද්ධතියට අදාළ ක්‍රමය විය. (COMMONLAW ADVER …. SYSTEM)

• ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාපිත “අල්ලස්” නීතියේ ආරම්භය දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය හඳුන්වා දෙන ලද ක්‍රි.ව. 1883 වැනි අතීතයකට දිව යයි. 9,11 පරිච්ජේද ( 158, 159, 161, 210, 211, 212)
• දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව ජනතාවගේ අවශ්‍යතා පිරිමැසීම සඳහා මිල පාලනය වැනි නව රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති මගින් සම්පත් කළමනාකරණය කිරීමටද ඒ සඳහා නව රාජ්‍ය අස්තිත්ත ඇති කිරීමටද රජයට සිදු වේ. මේ හේතුවෙන් ජනතා නියෝජිතයින්ටද රාජ්‍ය නිලධාරීන්ටද තුටු පඬුරු ලබා ගැනීමේ පසුබිමක් ඇති විය. එවකට පැවති නීතිය වර්ධනය වන දුෂණ මැඩලීමට ප්‍රමාණවත් නොවීය.

දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය යටතේ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ නියෝජිතයන් රජයේ සේවකයන් වශයෙන් නොසැලකීම හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ දුෂිත ක්‍රියාවන්ට එරෙහි ව මහජන හඬක් මතු විය.  මේ සඳහා එකම පිළිතුර වූයේ විමර්ශන කොමිෂන් සභාව පත් කිරීමයි.  මේ හේතුවෙන්  රාජ්‍ය  කාරක සභා  නියෝජිතයන් , රජයේ දෙපාර්තමේන්තු නිලධරයන් සහ කොළඹ  මහ නගර සභා නියෝජිතයන් දූෂණ සම්බන්ධව සොයා බැලීමට එම්.එන්. ද සිල්වා කොමිසම, කෙනමන් කොමිසම සහ එම්.ඩබ්ලිව්.එන් ද සිල්වා කොමිසම  යන කොමිෂන් තුනක් පත් කරන ලදී. ඒ අනුව “අල්ලස්”සම්බන්ධ නව නීතියක අවශ්‍යතාවය මේවනවිට දැඩිව පැන නැගුනි.

• පැවැති නීතියේ හිඩැස පුරාවලමින් අංක 11 දරණ අල්ලස සම්බන්ධව නව නීතියක් ගෙන එන ලදි. අල්ලස් සම්බන්ධ නීතියේ ඌනතාවය සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයේ අප්‍රසාදය හා විමර්ශන කොමිෂන් සභාවල නිර්දේශ වලට පිළිතුරක් ලෙස මෙම නීතිය ගෙන එන ලදි. මෙම නීතිය දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය සංශෝධනයකට ලක් නොකරන ලදි. දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ එන සියළුම අල්ලස් වරදවල් මෙයට ඇතුලත් විය. එසේ වුවද, අල්ලස් නීතිය සම්බන්ධයෙන් නව පනතට ප්‍රමුඛතාවය හිමි වේ. විවිධ වෙනස්කම් හඳුන්වා දෙමින් මෙම පනත නව වතාවක් 1994 තෙක් සංශෝධනය වී ඇත. 1956 අංක 17, 1958 අංක 40, 1965 අංක 18, 1975 අංත 8, 1974 අංත 34, 1976 අංත 11, 1980 අංක 9 හා 1994 අංක 20 සංශෝධන මෙම පනත මගින් අල්ලස් විමර්ශනය හා නඩු කර සම්බන්ධයෙන් විශේෂ බලතල හා කාර්ය පටිපාටීන් හඳුන්වා දී ඇත.

• අල්ලස් කොමසාරිස්වරයා සහ අල්ලස් පනත යටතේ වරදවල් විමර්ශනය කිරීමට වෙනමම රාජ්‍ය ආයතනයක් ලෙස අල්ලස් කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව ඇති කිරීමෙන් 1958 සංශෝධනය විශාල වෙනසක් ඇති කරන ලදි. පුර්ව නීතිපතිවරයාගේ සෘජු අධීක්ෂණයට යටත් වු විමර්ශන සම්බන්ධයෙන් පුළුල් බලතල මෙම දෙපාර්තමේන්තුවට ලබාදෙන ලදි.

• විවෘත ආර්ථිකය හා ඊට අනුශාංගික නව රාජ්‍ය ආයතනය බිහිවීම පදනම්ව ඇති වු රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිවල පරිවර්තනය හේතුවෙන් පසුකාලීනව රජයේ සේවකයින්ට සහ ජනතා නියෝජිතයින්ට පෞද්ගලික ලාභ ලබා ගැනීමසඳහා බලය අව භාවිතය කිරීමේ නව මන්පෙත් විවර විය. වාර්තා ගත අල්ලස් හා දුෂණ සිද්ධීන්ගේ සීග්‍ර වර්ධනය හේතුවෙන් නීතිය දැඩිව ක්‍රියා කිරීම සඳහා අනුරූපී ප්‍රබල නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමේ පද්ධතියක අවශ්‍යතාවය පැන නැගිනි. කිසිඳු බාහිර බලපෑමකට නතු නොවු ස්වාධීන ආයතනයක් කාලීන අවශ්‍යතාවය විය.

• අල්ලස් නීතිය සම්බන්ධයෙන් වු නීති ඉතිහාසයේ සුවිශේෂී වෙනසක් 1994 වසරේදී සිදු විය. ලබාදුන් ජන්ද පොරොන්දුවක් අනුව අල්ලස් හෝ දුෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිෂන් සභා පනත මගින් අල්ලස් කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව වෙනුවට අල්ලස් හෝ දුෂණ විමර්ශනයට හා නඩු පැවරීම විධානය කිරීමට ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවක් ඇති කරන ලදි.

• විශ්‍රාමික අභියාචන අධිකරණ විනිසුරු වරුන් දෙදෙනෙකුගෙන් හා විමර්ශන හා නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම සම්බන්ධ පලපුරුද්ද සහිත පුද්ගලයෙකුගෙන් සමන්විත කොමිෂන් සභාව මගින් විශාල බලතල ලබාදෙන ලදි. විමර්ශන බලතල හා කොමිෂමේ අධීක්ෂණය යටතේ නඩු මෙහෙයවීම මෙයට  ඇතුළත් වේ.
• අල්ලස් පනත වත්කම් හා බැරකම් ප්‍රකාශ කිරීමේ නීති හා කොමිෂන් සභා පනත යටතේ කොමිෂන් සභාවට අනුයුක්ත බලයලත් නිලධාරීන් මගින් විමර්ශන පවත්වනු ලැබේ. කොමිෂන් සභාවට අනුයුක්ත නීති නිලධාරීන් මගින් නඩු මෙහෙයවීම සිදු කෙරේ. කොමිෂන් සභාවෙන් බලය පවරන අවස්ථාවලදී නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් විසින්ද නඩු මෙහෙයවනු ලැබේ.

• වර්තමානයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ දුෂණයට එරෙහි ප්‍රඥප්තියේ හා ඊට සම්බන්ධිත අනිකුත් ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තීන් යටතේ පෙන්වා දී ඇති මග පෙන්වීමද සැලකිල්ලට ගනිමින් කොමිෂන් සභාව තම බලතල ක්‍රියාත්මක කිරීම සිදු කරයි.

• රාජකාරියට අදාළ කරුණක් සම්බන්ධයෙන් පෙළඹවීමක් හෝ ත්‍යාගයක් ලෙස රජයේ සේවකයකු විසින් තුඩු පඬුරක් ලෙස පිළිගැනීම හෝ ලබා ගැනීමදණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ වරද ලෙස දක්වා ඇත. (158 වගන්තිය 9 වන පරිච්ඡේදය)
• 159, 160 වගන්ති මගින් අතරමැදියන් ද 161 වගන්තිය මගින් අනුබල දෙන්නන් ද ආවරණය කර ඇත.
• අල්ලස් ඉල්ලීම එනයින්ම වරදක් ලෙස දක්වා නැත ද අල්ලසට තැත් කිරීමක් සේ සලකා ඊට දඬුවම් දෙන ලදී.
• තුටු පඬුරක් ලබා දෙන තැනැත්තකු අනුබල දෙන්නකු ලෙස සලකා දඬුවම් දෙන ලදී.
• යුක්තිය පසිඳලීමට අදාළව වරදක් හෝ වරදක් කළ අයකු සැගවීමට තුටු පඬුරක් අයැදීම, භාර ගැනීම හෝ ලබා දීම 11පරිච්ඡේදය යටතේ වැරදි ලෙස දක්වා ඇත. 210, 211 සහ 212 වගන්ති.
• රජයේ සේවකයකු පෙළඹවීම සඳහා තුටු පඬුරක් පිළිගන්නා හෝ භාර ගන්නා තැනැත්තකු ද වරදකරුවකු වේ.
• මෙම නීතිය මගින් සම්බන්ධිත රාජකාරිය ඉටු කිරීම රජයේ සේවකයාගේ රාජකාරී බලයට පරිභාහිර වන අවස්ථාවලදී අල්ලසක් ලබා ගැනීම නීතිය මගින් වරදක් ලෙස දක්වා නොමැත. (සොයිසා එදි. සුබවීර (1941) 42 NLR35
• තුටු පඬුරක් ලබා ගත් රජයේ සේවකයාට රාජකාරිය ඉටු කිරීමට වගකීමක් පැවරී නොමැති විටදී තුටු පඬුර ලබා දුන් තැනැත්තා ද තමා ලද යම් වාසියක් ද නොතකා අනුබල දුන් තැනැත්තකු ලෙස වරදකරුවකු ලෙස නොසැලකේ. (තෙන්නකෝන් එදි. දිසානායක (1948) 50 NLR 403
• “රජයේ සේවකයා” යන්නට අධිකරණ නිලධාරියකු ඇතුලත් සියළුම රජයේ සේවකයන් ඇතුලත් විය. කෙසේ වූවද ව්‍යවස්ථාදායක නියෝජිතයන් හෝ විධායක රාජ්‍ය ප්‍රධානියා මීට ඇතුලත් නොවීය.
• අනෙක් අපරාධ වරදවල් ආකාරයෙන් විමර්ශන පොලිසිය විසින් ද නඩු මෙහෙයවීම නීතිපතිවරයා විසින් ද සිදු කරන ලදී.
• 1898 අංක 15 දරණ අපරාධ නඩු විධි විධාන සංග්‍රහය යටතේ ද 1973 අංක 44 දරණ යුක්තිය පසිඳලීමේ පනත යටතේ ද මෙම වරදවල් සංඥය නොවන ඇප දිය හැකි සහ සමථයකට පත් කළ නොහැකි වැරදි ලෙස දක්වා තිබිණි.
• මෙම වරදවල් සම්බන්ධව නඩු පැවරීම සඳහා නීතිපතිවරයාගේ පූර්ව අනුමැතිය ලබා ගත යුතුය (1979 අංක 15 දරණ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහය, 135 (1) (ආ))
• අල්ලස් සම්බන්ධ වෙනම නීතියක අවශ්‍යතාවය අධිකරණය විසින් වරින් වර දක්වා සිටින ලදී. (තෙන්නකෝන් එදි. දිසානායක 1948 50 NLR 403)
• දේශපාලඥයින්ගේ හා රජයේ නිලධාරීන්ගේ දූෂණ සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනය සඳහා වරින් වර පත් කරන ලද විමර්ශන කොමිෂන් සභා මගින් ද වෙනම නීතියක අවශ්‍යතාවය අවධාරණය කර ඇත.
• රජයේ සේවකයකු විසින් අල්ලසක් නොවන ත්‍යාගයක් පිළිගැනීම දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ වරදක් නොවිණි. කෙසේ වූවද සමීප යහළුවකුගෙන් හැර රජයේ සේවකයකු විසින් ත්‍යාග පිළිගැනීම ආයතන සංග්‍රහය යටතේ වරදක් ලෙස දක්වා ඇත. (47 පරිච්ඡේදයේ 2:1 වගන්තිය.)
• අල්ලස් පනතට පෙර විමර්ශන කොමිෂන් සභා හරයාත්මක නීතියට අමතරව අල්ලස් සම්බන්ධ විශේෂ සිද්ධීන් විමර්ශනය කිරීම සඳහා 1933 අංක 23 දරණ විමර්ශන කොමිෂන් සභා පනත යටතේ විමර්ශන කොමිෂන් සභා කිහිපයක් ඇති කරන ලදී.
• ප්‍රැන්සිස් ද සොයිසා මහතාගේ යෝජනාවක් අනුව රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ දූෂණ සොයා බැලීම සඳහා රාජ නීතීඥ එල්.එම්.ඩී. ද සිල්වා මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් 1941 දී එල්.එම්.ඩී. ද සිල්වා කොමිෂම පත් කරන ලදී. මෙම කොමිෂමේ වාර්තාව හේතුවෙන් සමහර මන්ත්‍රීවරුන් ඉල්ලා අස් වූ අතර වැරදිකරුවන් බවට ගොදුරු වූ ඉල්ලා අස් නොවූ මන්ත්‍රීවරුන් ඉවත් කිරීම සඳහා රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභා නියෝජිතයන් ඉවත් කිරීමේ ආඥා පනත පවරණ ලදී.
• අනතුරුව රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවල දූෂණ විමර්ශනය සඳහා රාජ නීතීඥ ඒ.ඊ. කෙනමන් මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ඒ.ඊ. කෙනමන් කොමිෂන් සභාව පත් කරන ලදී. මෙම කොමිෂන් සභාව විසින් තුටු පඬුරු ලබා ගැනීමේ දී රජයේ සේවකයාගේ පෙළඹවීම හෝ ත්‍යාග ලෙස ලබා ගැනීම ඔප්පු කිරීමේ කාර්ය ඉවත් කිරීමට ද රාජකාරී කටයුත්ත සත්‍ය වශයෙන්ම ඉටු කිරීමේ අවශ්‍යතාවයෙන් අනන්‍යව රාජකාරී කටයුත්තක් ලෙස දැක්විය හැකියි. සියළුම අවස්ථා ආවරණය වන ලෙස වරද දැක්වීමට ද, නීත්‍යානුකූල නොවන ආකාරයෙන් අල්ලස් මගින් දේපල අත්කර ගැනීම නව වරදක් ලෙස ඇතුලත් කිරීමට ද නිර්දේශ කරන ලදී. අල්ලස් වරදවල් විමර්ශනය සඳහා වෙනම රජයේ දෙපාර්තමේන්තුවක් ඇති කිරීමට කරන ලද නිර්දේශය සුවිශේෂී වේ. මෙම කොමිෂම මගින් අනාවරණය කර ගන්නා  ලද වරදවල් සම්බන්ධයෙන් රාජ්‍ය සේවා කොමිෂන් සභා විසින් පියවර ගන්නා ලදී.
• කොළඹ නගර සභා සාමාජිකයන්ගේ දූෂණ සම්බන්ධයෙන් සොයා බැලීම සඳහා 1949 එම්.ඩබ්.එච්. ද සිල්වා කොමිෂම පත් කරන ලදී. මෙම කොමිෂන් සභාවේ වාර්තාවට අනුරූපීව 1943 අංක 49 දරණ මහජන ආයතන (දූෂණ නිවාරණ) ආඥා පනත ඇති කරමින් ඒ යටතේ වරදවල් සඳහා සිවිල් අයිතිවාසිකම් අහෝසි වීමට ප්‍රතිපාදන සලසන ලදී.
• මෙම කොමිෂන් සභා වලට දඬුවම් නියම කිරීමේ බලයක් නොතිබූ අතර එම හේතුවෙන් වරදකරුවන්ට එරෙහිව තත්කාලීන සාමාන්‍ය නීතිය යටතේ හා දිනය කාර්ය පරිපාටීන් අනුව කටයුතු කරන ලදී. මෙම කොමිෂන් සභා නිර්දේශයන් පසුකාලීන ව්‍යවස්ථා සම්පාදනයේ දී සලකා බලන ලදී.
• පළාත් පාලන ආයතනවල සභිකයන් දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය යටතේ දක්වා නොතිබූ බැවින් ඔවුනට අදාළ වන සේ 1943 අංක 49 දරණ මහජන ආයතන (දූෂණ නිවාරණය) ආඥා පනත සම්මත කරන ලදී.

• දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය යටතේ වරදවල් නොවූ නව වැරදි හදුන්වා දුනි.
• රාජකාරී කටයුතුවලට අදාළව රජයේ සේවකයකු විසින් හෝ අධිකරණ නිලධාරියකු විසින් අල්ලස් අයැදීම හා භාර ගැනීම තහනම් කරන ලදී. (14, 16, 17, 19, 21, 22 වගන්ති) අල්ලස් අයැදීම හා පිරිනැමීම එනයින්ම වරදක් කරන ලදී.
• රජයේ නිලධාරීන් නොවන අයගේ අල්ලස් ආවරණය කරන ලදී. (18, 20 වගන්තිය)
• නව වරදක් ලෙස පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ අල්ලස් වැරදි හදුන්වා දෙන ලදී. (15 වගන්තිය) එසේ වූවද පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධයෙන් කතානායක වරයාගේ ද අධිකරණ නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාවේ ද අවසරය විමර්ශන සඳහා අවශ්‍ය විය.
• අල්ලස් පිරිනැමීම වරදක් විය.
• වරදකරුවන් සම්බන්ධයෙන් සිවිල් අශක්නුතා හඳුන්වා දෙන ලදී (29 වගන්තිය)
• මෙම වරදවල් සම්බන්ධයෙන් නඩු කටයුතු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ හෝ දිසා අධිකරණයේ හෝ විමර්ශන මණ්ඩල ඉදිරියේ සිදු කළ හැකි විය.
• නඩු මෙහෙයවීම නීතිපතිවරයා මගින් සිදු කරන ලදී.
• අල්ලස් වැරදි සංඥය හා ඇප දිය නොහැකි වැරදි බවට පත් විය. අධිකරණවලට දඬුවම් නියම කිරීමට බලය හිමි වූ අතර විමර්ශන මණ්ඩල වලට දඩ නියම කිරීමට පමණක් හැකි විය.
• විශේෂ සිද්ධීන් සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් නියම කිරීමට බලයක් නොමැති විමර්ශන කොමිෂන් සභා පත් කිරීමට ද හැකි විය.
• විමර්ශන සඳහා වෙනම බලතල හා කාර්ය පටිපාටියක් හදුන්වා දෙන ලදී.
• නීතිපතිවරයා යටතේ ක්‍රියාත්මක වූ වෙනම අංශයක් මගින් විමර්ශන කටයුතු සිදු කරන ලදී. 1958 අංක 40 දරණ අල්ලස් (සංශෝධන) පනත.
• 1979 අංක 15 දරණ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහ පනත බලාත්මක වීමත් සමඟම මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩු පැවරීම හා නඩු මෙහෙයවීමට අල්ලස් කොමසාරිස් වරයාට බලය ලැබිණි.
• 1975 අංක 1 දරණ වත්කම් හා බැරකම් ප්‍රකාශ කිරීමේ පනත යටතේ නඩු පැවරීමට බලය ලැබිණි.
• නීත්‍යානුකූල නොවන වත්කම් අත්පත් කර ගැනීම වෙනම වරදක් ලෙස හඳුන්වා දෙන ලදී.
• පුද්ගලික ලාභාර්ථ සඳහා රජයේ සේවකයන් රාජකාරී ක්‍රමවේදයන් අවභාවිතා වැළැක්වීම සඳහා නව වගන්තියක් ඇතුලත් කරන ලදී. 19 ( C ) අනුව පූර්ව රාජකාරී කාර්යයන් ඉටු කිරීම, ඔප්පු කිරීමේ අනිවාර්යය අවශ්‍යතාවය ඉවත් කොට රජයේ සේවකයන් නීතියෙන් අනුමත නොකරන ලද තුටු පඬුරක් අයැදීම හෝ බාර ගැනීම එනයින්ම වරදක් බවට පත් කරන ලදී. මෙමගින් නීතියෙන් අනුමත නොවූ තුටු පඬුර යන්න ඔප්පු කිරීමේ භාරය පැමිණිල්ලට පවරන ලදී. (පොඩිසින්ඥෝ එදි. රැජිණ 68 NLR 524.  පෙරේරා එදි. රැජිණ (1967) 67 NLR 481, රැජිණ එදි. ඒ.එම්.ඒ. හමීඩ් 70NLR19 ,මොහොමඩ් අවුෆ් එදි.රැජිණ (1967) 69 NLR 337
• මෙම පනත යටතේ නඩු විමසීමේ හා දඩුවම් නියම කිරීමේ සම්පූර්ණ අධිකරණ බලය අල්ලස් විනිශ්චය සභාවලට පමණක් ලබා දෙන ලදී.
• මෙම වගන්ති මගින් අල්ලස් සම්බන්ධව අධිකරණ බලය ඉවත් කරන ලදී. යුක්තිය පසිඳලීමේ වෙනම යාන්ත්‍රණයක් ලෙස මෙම විනිශ්චය සභා ආණ්ඩුව ව්‍යවස්ථා විරෝධී බවට අධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක් කරන ලදී. (සේනාධීර එදි. අල්ලස් කොමසාරිස් (1961) 63 NLR 313, අල්ලස් කොමසාරිස් එදි. රණසිංහ (1964) 66 NLR 73)
• මෙම පනත යටතේ නීතිපතිවරයා නඩු මෙහෙයවීම ඉවත් කර පැමිණිලි මෙහෙයවීමට නීතීඥවරුන් පත් කිරීමට අල්ලස් කොමසාරිස්වරයාට බලය ලැබිණි.

• රජයේ නියෝජිතයන්ගේ දූෂණ සම්බන්ධයෙන් වූ මහජන විරෝධතාවයන් හමුවේ ඒවා විමර්ශනයට වෝල්ටර් තල්ගොඩපිටිය මහතාගේ මූලිකත්වයෙන් 1959 තල්ගොඩපිටිය කොමිෂම පත් කරන ලදී. කොමිෂමේ වාර්තාව හේතුවෙන් වරදකරුවන් වූ තැනැත්තන් සම්බන්ධයෙන් ව්‍යවස්ථාපිත අශක්නුතා දක්වමින් 1965 අංක 14 දරණ සිවිල් අශක්නුතා (විශේෂ විධිවිධාන) පනත ඇති විය.
• කොළඹ මහ නගර සභා සභිකයන්ගේ දූෂණ සම්බන්ධයෙන් ජී.ඊ. චිට්ටි මහතාගේ මූලිකත්වයෙන් පත් කරන ලද චට්ටි කොමිෂම කිසිදු ප්‍රතිඵලයකින් තොරව අවසන් විය.
• 1965 අංක 2 දරණ අල්ලස් (සංශෝධන පනත) තමා විසින් හඳුනා ගන්නා ලද වරදවල් සම්බන්ධයෙන් විමර්ශන පැවැත්වීමට අල්ලස් කොමසාරිස්වරයාට බලය ලබා දුණි.
• අල්ලස් විනිශ්චය සභාවලට අදාළ වගන්ති ඉවත් කරන ලදී.
• නීතිපතිවරයාගේ අධිචෝදනා මගින් දිසා අධිකරණ ඉදිරියේ පමණක් නඩු විභාගයට ගැනීම අනිවාර්ය කරන ලදී.
• නඩු මෙහෙයවීම නීතිපතිවරයා මගින් සිදු කරන ලදී.
• 1965 අංක 7 දරණ අල්ලස් (සංශෝධන) පනත විමර්ශන මණ්ඩල ඉවත් කර දිසා අධිකරණයේ සම්පූර්ණ අධිකරණ බලය තහවුරු කරන ලදී.
• 1974 අංක 38 දරණ අල්ලස් (සංශෝධන) පනත නීතියෙන් අනුමත නොවූ තුටු පඬුර යන්න ඔප්පු කිරීම සම්බන්ධව වූ නඩු තීන්දු මාලාවක් හේතුවෙන් ඔප්පු කිරීමේ භාරය විත්තිය වෙත පවරන ලදී. (19 C) අතුරු විධායන.
• 23 A වගන්තිය යටතේ නඩු විමසීමට ඕනෑම දිසා අධිකරණයකට බලය ලබා දෙන ලදී.

• නඩු පැවරීමේ බලය අල්ලස් කොමසාරිස්වරයා වෙත පවරන ලදී.

මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩු පැවරීමට හා නඩු මෙහෙයවීමට අල්ලස් කොමසාරිස්වරයාට බලය පැවරිණි.

• බලය අවභාවිතය “දූෂණ“ වෙනම වරදක් ලෙස හඳුන්වා දෙන ලදී. (70 වගන්තිය) බැලූ බැල්මට පෙනී යන තුටු පඬුරක් නොමැති අවස්ථාවලදී වුවද පුද්ගලික ලාභාර්ථය සඳහා රජයේ සේවයෙන් බලය අවභාවිතය වැළැක්වීම මෙම ප්‍රතිපාදනයේ අරමුණ විය.
• විනිර්මුක්තිය හේතුවෙන් ජනාධිපතිවරයා හැරුණු විට රජයේ වේතන ලබන සියළුම පුද්ගලයන් “රජයේ සේවකයා“ යන අර්ථ නිරූපනයට ඇතුලත් කරන ලදී.
• වරදකරුවකු වූ පසු දඬුවම් ලෙස දණ්ඩය වෙනුවට දේපල පවරා ගැනීම හඳුන්වා දෙන ලදී (28 A වගන්තිය)

• අල්ලස් හෝ දූෂණ වරදවල් විමර්ශනයට ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවක් ඇති කරන ලදී.
• අල්ලස් හෝ දූෂණ වරදවල් සම්බන්ධව විමර්ශන පැවැත්වීම හා නඩු පැවරීම නියම කිරීම සම්බන්ධව ප්‍රතිපාදන හදුන්වා දෙන ලදී.
• කොමිෂන් සභාව වෙත ලැබෙන පැමිණිලි මත විමර්ශන ඇරඹීමට ප්‍රතිපාදන සැලසීම.
• කොමිෂන් සභාව විසින්ම හඳුනා ගන්නා වැරදි සම්බන්ධව විමර්ශනයක් කිරීමට වූ බලය ඉවත් කරන ලදී.
• විමර්ශන සඳහා කාර්ය පටිපාටියක් හඳුන්වා දෙන ලදී.
• පූර්වව මහේස්ත්‍රාත්වරයාට පමණක් බලය වූ සමහර කාර්යයන් සඳහා (උදා. ස්ථාන පරීක්‍ෂා කිරීම) කොමිෂන් සභාවට බලය ලබා දෙන ලදී.
• විමර්ශනවලදී පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධයෙන් කතානායකවරයාගේ ද අධිකරණ නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් අධිකරණ සේවා කොමිෂන් සභාවේ ද පූර්ව අනුමැතියේ අවශ්‍යතාවය ඉවත් කරන ලදී. කොමිෂන් සභාවට අනුයුක්ත නීති නිලධාරීන්ට අධිකරණයේ නඩු මෙහෙයවීමට බලය ලබා දෙන ලදී.
• විමර්ශනවලට අමතරව අල්ලස් පනත යටතේ සියළු නඩු මෙහෙයවීම කොමිෂන් සභාවේ අවසරය ලබා දුන් නීතීඥ වරුන් මගින් සිදු කිරීමට අවස්ථාව සලසන ලදී.
• කොමිෂන් සභාවට සහායවීම සඳහා අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා වැළැක්වීමේ අධ්‍යක්‍ෂ ජනරාල්වරයකු පත් කරන ලදී.
• නීතිපතිවරයා මගින් පමණක් මහාධිකරණයේ අධි චෝදනා ගොනු කළ යුතු බවට වූ ප්‍රතිපාදනයන්ට එකමව්‍යතිරේකයලෙසකොමිෂන් සභාවේ අධ්‍යක්‍ෂ ජනරාල්වරයාට අධි චෝදනා අත්සන් කිරීමේ බලය ලබා දුණි.

• කොමිෂන් සභාවට තමා විසින්ම විමර්ශන ඇරඹීමේ බලය ලබා දෙන ලදී. (156 අ (2) ව්‍යවස්ථාව)